Da naučimo nešto od boljih od nas, ne moramo ići daleko. Iako je daleko iza mnogih zemalja Evrope, koje su upravljanje otpadom dovele na veoma visok nivo, Srbija ima sve više dobrih primjera u ovoj oblasti. Interesantno je da su promjene na bolje krenule upravo iz malih opština. Cijela akcija uvijek kreće od edukacije stanovništva, lokalnih komunalnih preduzeća i opština. A ljudi sve ovo veoma rado prihvataju.
Prva vrsta otpada, koja se uklanja sa regionalnih deponija u Srbiji je organski otpad. Vjeruje se da organski otpad čini i do 30% ukupne količine otpada koji proizvede prosječno domaćinstvo.
Za reckliranje, tačnije kompostiranje, organskog otpada nije potrebna nikakva posebna tehnologija a ukoliko se ukloni sa deponija, može biti višestruko koristan. Dijeli se na zeleni i braon material kojima se dodaje voda i mikroorganizmi koji ga razlažu.
Zeleni otpad je biorazgradivi otpad koji se može naći u baštenskom ili otpadu iz parkova, kao što su ostaci trave, cvijeća i ostaci žbunja, i isto tako iz komercijalnog i kućnog otpada iz kuhinje. Naziv zeleni otpad identifikuje da je sadržaj azota visok, za razliku od braon otpada koji sadrži visoke količine ugljenika.
Braon otpad je biorazgradivi otpad u kojem dominira ugljenik. U ovaj organski otpad spada osušeno lišće, grančice, sijeno, papir, piljevina, karton, iglice bora i šišarke, klipovi kukuriza itd.
Ugljenik je neophodan za proces kompostiranja koji uključuje zeleni i braon otpad radi efikasnije dekompozicije pomoću mikroorganizama. Kompostiranjem braon otpada ugljenik se ponovo vraća u svoj ciklus.
Najviše ovog otpada, dolazi upravo iz kuhinja a gubici i bacanje hrane se događaju u svim fazama lanca ishrane. U državama sa niskim primanjima većina gubitaka nastaje tokom proizvodnje, dok u razvijenijim zemljama veći deo hrane, oko 100 kg po stanovniku, se baca u fazi potrošnje.
Ostaci od hrane su prva stvar na koju većina ljudi pomisli kada razmišljaju o počinjanju kompostiranja. Iz vaše kuhinje možete kompostirati : kore od voća i povrća, ostatke hljeba ,talog kafe, ljuske od jaja, čaj sa kesicom, papirne kese, čokoladne kolače, stare začine, čačkalice, ubruse…
Cijeli process traje mjesec dana, nakon čega se dobija kompost, prihrana za bašte i sve vrste cvijeća.
Kompostiranje nije neka nauka niti je novost. To je stara metoda pretvaranja organskih ostataka u plodni humus. Ugledajući se na prirodu, ljudi su od davnina takav otpad kompostiranjem pretvarali u korisno dobro. Kompostirati možemo u sopstvenom dvorištu, a uz odgovarajuće posude, čak i na balkonu.
Organski otpad stvara najviše neprijatnog mirisa na deponijama. U fazi raspadanja oslobađa velike količine zapaljivog metana pa zbog toga deponije često gore i same od sebe. Ponekad se dešavaju i eksplozije manjeg ili većeg obima, jer se u dubljim slojevima deponije formiraju tzv metanski džepovi.
Dok se JKP i opštinska vlast u Vlasenici, ne sjete da treba da rješavaju problem svog a ne otpada iz Poljske, građani Vlasenice mogu početi sami da odvajaju svoj organski otpad. Za to ne morate biti baštovan, a svaki i najmanji doprinos u ovoj oblasti mnogo znači. Svaki put kada bacate otpad sjetite se da zajedno sa nesavjesnim nadležnim službama, punite ilegalnu deponiju u Dragasevcu. Uprkos naporima (ne)odgovornih, da ne urade ništa korisno po pitanju ovog problema, dolazi vrijeme kada će se cijela zajednica morati okrenuti ovim korisnim navikama.